Potwierdzanie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej


Potwierdź swoją tożsamość
Jeśli chcesz dostać się do lekarza w ramach ubezpieczenia zdrowotnego, musisz potwierdzić swoją tożsamość.
Możesz to zrobić, okazując jeden z następujących dokumentów:
• dowód osobisty, paszport albo prawo jazdy;
• legitymację szkolną – jeżeli nie ukończyłeś 18 lat.
Tożsamość dzieci do 6. roku życia może także potwierdzić rodzic lub opiekun – składa ustne lub pisemne oświadczenie.

Jak potwierdzić prawo do świadczeń
Prawo do świadczeń możesz potwierdzić na kilka sposobów:
• świadczeniodawca (np. przychodnia) potwierdza je w systemie elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców (eWUŚ) – na podstawie Twojego numeru PESEL;
• przedstawiasz dokument, który potwierdza prawo do świadczeń (np. druk ZUS RMUA, legitymacja emeryta);
• podpisujesz oświadczenie, że przysługuje Ci prawo do korzystania z opieki zdrowotnej – o oświadczeniu przeczytasz w zakładce Oświadczenia.
Jeżeli świadczeniodawca nie ma dostępu do systemu eWUŚ  lub system zweryfikuje Cię negatywnie (tzw. kolor czerwony), przedstaw dokument, który potwierdzi Twoje prawo do świadczeń, lub złóż pisemne oświadczenie. Jeżeli przedstawisz dokument, świadczeniodawca nie może żądać od Ciebie dodatkowego oświadczenia.
Wskazane sposoby dotyczą potwierdzania prawa świadczeniobiorców.
Dokument, który potwierdza Twoje prawo do świadczeń, możesz przedstawić po uzyskaniu świadczenia tylko:
• w stanach nagłych,
• gdy nie możesz złożyć oświadczenia ze względu na stan zdrowia.

Nieubezpieczeni
Prawo do świadczeń osób nieubezpieczonych potwierdza zaświadczenie lekarskie. Dotyczy to tych pacjentów, którzy – na podstawie odrębnych przepisów – mają prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych ze względu na charakter choroby.

Definicje
Świadczeniobiorca to zgodnie z ustawą o świadczeniach:
• osoba, która jest objęta powszechnym (obowiązkowym lub  dobrowolnym) ubezpieczeniem zdrowotnym,
• inne niż ubezpieczeni osoby posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które posiadają obywatelstwo polskie lub uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35), spełniające kryterium dochodowe, o którym mowa w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473), co do których nie stwierdzono okoliczności, o której mowa w art. 12 tej ustawy, na zasadach i w zakresie określonych dla ubezpieczonych,
• osoba inna niż wymieniona powyżej, która nie ukończyła 18 lat i:
   ◦ ma obywatelstwo polskie albo
   ◦ które uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,;
• inne niż wymienione w pkt 1-3 osoby posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są w okresie ciąży, porodu lub połogu:
   ◦ posiadające obywatelstwo polskie lub
   ◦ które uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
Bezpłatne świadczenia opieki zdrowotnej bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia przysługują na podstawie aktów wymienionych poniżej w podstawach prawnych:
• 21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487 )
• 26 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2017 r. poz. 783 z późn. zm )
• 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2017 r. poz. 882 )
• Ustaw z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi – w przypadku świadczeń zdrowotnych związanych ze zwalczaniem chorób, zakażeń i chorób zakaźnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1866 z późn. zm. )
Stan nagły
To nagłe (lub przewidywane w krótkim czasie) pojawienie się objawów pogarszania się zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu, uszkodzenie ciała lub utrata życia. Wymaga podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Podstawa prawna
21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487 )
26 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2017 r. poz. 783 z późn. zm )
10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2017 r. poz. 882 )
Ustaw z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi – w przypadku świadczeń zdrowotnych związanych ze zwalczaniem chorób, zakażeń i chorób zakaźnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1866 z późn. zm. )

Źródło: http://www.gov.pl/zdrowie/potwierdzanie-prawa-do-swiadczen-opieki-zdrowotnej
Proudly powered by WordPress   Premium Style Theme by www.gopiplus.com